Hutan Reklame
“DIRASAKEUN ku abdi, konsumerisme masyarakat, makin hari teh makin meningkat nya Mang? Naha eta teh disebabkan oleh terlalu banyaknya iklan dan reklame?” kata Kang Ahmad.
“Bisa jadi begitu Mad. Dengan melihat iklan dan reklame, masyarakat teh jadi kaolo, hayang meuli barang anu diiklankeun tea, tur sabenerna mah eta barang teh can tangtu alus jeung dipikabutuh?”
“Setelah kita beli, kadang-kadang kualitas barang tersebut banyak yang tidak sesuai dengan bunyi iklannya ya Mang?
“Nya pasti kana kitu. Pangna diiklankeun ge, meureun eta barang teh kurang alus, da nu alus mah apan teu kudu diiklankeun lin?”
Termasuk iklan pelayanan jasa deuih Mang yang begitu teh. Kirang kumaha saena bunyi iklan satu maskapai penerbangan, tetapi ketika saya berkesempatan naik pesawat tersebut dari Bandung ke Yogya, eh….. koper saya malah terbawa ke Semarang!
Adi Emang mah Mad di Ciamis, apan samulangna jarah ti Mekah teh, nepi ka kiwari geus leuwih ti dua welas taun, jeung koperna teh can papanggih. Enya, leungit. Mangkaning di jerona teh aya korma azwa. Lebar pisan. Apan ceuk Jawa mah…… sing sopo mangan korma azwa, matine manjing sorga!
Nu mawi kitu Mang, pelayanan penerbangan di urang mah benten pisan sareng di luar negeri. Saya pernah membaca iklan maskapai penerbangan di luar negeri, bunyinya teh kieu: Pagi-pagi sarapan di Amesterdam, makan siang di Tokyo, makan malam di New York. Pasti Anda puas terbang dengan kami! Ari iklan maskapai penerbangan di urang mah beda lagi Mang, bunyinya teh kieu: Pagi-pagi sarapan di Jakarta, makan siang di Makasar, makan malam di Jayapura. Cuma koper tertinggal di Makassar!
He-he-he. Mun enya aya iklan bunyinya begitu, ku Emang mah bakal dipuji Mad, lantaran jujur. Apan anu terasa oleh kita, kebanyakan bunyi iklan teh teu jalujur, ngadon ngabarohong. Sok we ku Ahmad pikir, naha bakal kabuktian lamun urang nginum jajamu pikeun nolak angin, urang ngadadak bakal pintar?
Muhun nya Mang. Namung eta iklan teh sudah memasyarakat pisan, sudah sabiwir hiji.
Bisa jadi begitu Mad, karena sering dimuat di media cetak dan sering ditayangkan di media elektronika. Kadang-kadang produk yang diiklankan teh teu nyambung jeung bentang iklanna. Sok we ku Ahmad lenyepan, naon hubunganana jajamu pikeun nambah kakuatan lalaki jeung…… Embah Marijan? Emang mah jadi ngarasa watir ka Embah Marijanna, daek di kua-kieu pikeun kaperluan iklan.
Muhun nya. Nu kawitnya Embah Marijan keukeuh peuteukeuh embung ninggalkeun gunung Merapi, tapi ari ku iklan mahteu burung….. turun gunung.
Tah eta Mad, salah sahiji kakuatan sihir iklan teh? Bisa nyihir bentangna, sakalian bisa nyihir masyarakat. Apan sakumaha tadi disebutkeun ku Ahmad, loba kekecapan iklan anu geus jadi kacapangan masyarakat, geus jadi sabiwir hiji. Cenah basa Sumanto ditanya ku hakim, naha ngadahar daging jelema teh ngeungah awakna, sirahna atawa pingpingna? Sumanto langsung ngajawab: Apapun makanannya minumannya tetap….. teh botol!
He-he-he. Sapertos dongeng nu papangantenan nya Mang. Waktu ditanya oleh istrinya, berapa kali mau sapatemon, suaminya langsung menjawab seperti bunyi iklan maskapai Garuda: Sehari tujuh kali, nonstop dalam seminggu!
He-he-he. Lamun enya kitu, bakal ripuh awewena nya Mad?
Tapi ngomong-ngomongMang, makin gencarnya para pemasang iklan dan reklame, bukankah akan semakin menambah penghasilan kas daerah?
Wah, geuraheun Mad. Apan di Kota Bandung we, yang dikenal sebagai Hutan Reklame, ada sekitar tiga ribu reklame yang dipasang tanpa izin. Artinya, uang yang masuk dari reklame tersebut pasti tidak masuk kas pemkot, melainkan menjadi bancakan oknum-oknum aparat terkait. Karena banyak reklame yang nyiliwuri begitu, akhirnya target PAD Pemkot Bandung dari reklame sebesar Rp 22 miliar teh ngan kahontal Rp 8 miliar. Beda deui jeung di Surabaya Mad, lantaran leuwih tartib, PAD Pemkot Surabaya tina reklame teh bisa ngahontal Rp 24 miliar, tur padahal reklame anu dipasangna leuwih saeutik tibatan anu rajeg di Kota Bandung.
Euleuh-euleuh? Baruk kitu Mang? Atuh kedah enggal-enggal ditartibkeun. Kateuteuari Bandung jadi lautan reklame lamun duitna loba digerejud mah. Kuduna oknum aparat nu boga lampah teu uni kitu teh gagancangan ditindak, sakalian jeung pausahaan anu masang reklamena deuih.
Ceuk beja mah Mad, kadang-kadang ukuran reklame oge rea nu dimanipulasi. Nya tangtunya ge dileutikeun, supaya sabagian duitna tina pamayar eta reklame asup kana pesak oknum aparat tea.
Wah, beuki teu lucu upamikitu mah Mang? Muga-muga we reklame nu dipasang kalawan prosedur teu eucreug teh dibawa….. hiber ku angin.
Hus, ari nanaon teh. Ulah ngaduakeun goreng kitu. Mun tihang reklame runtuh, nya pasti rahayat anu jadi korbanna teh. Saperti kajadian di Jalan Ahmad Yani Lampung opat poe ka tukang, apan aya tihang reklame runtuh. Korbanna teh saurang pulisi maot, jeung genepan lupa parna. Di urang mah tong kajadian aya tihang reklame runtuh. Mun rek runtuh mah ka ditu we, ka sebrang ka….. Lampung.
Sanesentong kajantenan Mang, da apan kantos di urang ge aya tihang reklame runtuh. Nu di Jalan Pasteur tea geuning. Mung untungna, teu aya korban jiwa.
Tah eta alusna filosopi hirup bangsa urang mah. Sanajan geus runtuh ge, angger masih keneh….. untung!
Kang Ahmad tidak menjawab, hanya tersenyum kecut.
Sumber: Pikiran Rakyat